Η Λαμπρογιορτές στην επαρχία , και ειδικότερα στα χωριά , έχουν άλλη , ξεχωριστή ομορφιά και κατάνυξη , ίσως επειδή όλοι οι πιστοί ήταν και γνωστοί μεταξύ τους , και τα παιδιά δίνουν ακόμα μεγαλύτερη ομορφιά με την παρουσία τους .
Θυμάμαι , τα παλιά τα χρόνια , όλοι οι Λιδορικιώτες ήταν , στην περιφορά του Επιταφίου , παρόντες , αλλά και στη θεία λειτουργία , που όμάδες ομάδες έψελναν τα εγκώμια , ενώ οι πρόσκοποι πλαισίωναν τον επιτάφιο , μεγαλοπρέπεια , κατάνυξη και ομορφιά .
Δυστυχώς , όλα αυτά αποτελούν πιά παλιές..αστικές συνήθειες , και , συντελούντων και ένα σωρό άλλων παραγόντων , η συμμετοχή του κόσμου είναι πολύ περιορισμένη και μάλλον ..τυπική .
Ποιός μπορεί να ξεχάσει , το φωτεινό ..ποτάμι των χωριανών μας , με τα αναμμένα κεριά και τα..φαναράκια , να κατεβαίνει αργά- αργά , απ' τον Αι Γιώργη , προς τον κάτω μαχαλά , και να πλημμυρίζει το χωριό απ' τις ψαλμωδίες και τις μοσχοβολιές απ' τ' ανοιξιάτικα λουλούδια που τις έπαιρνε το ευωδιαστό αεράκι της Γκιώνας κι' ανακατέβοντάς τα , με τους ψαλμούς και τους κρότους των βαρελότων και των πολλών βεγγαλικών , τά'στελνε με τον αντίλαλο , ως πέρα την Πλέσιβα ...
Στο στόλισμα του Επιτάφιου , οι μανάδες μας , έκοβαν λουλούδια απ' τις αυλές μας και τα πηγαίναμε στην εκκλησιά , να στολιστεί να γίνει όμορφος ο Επιτάφιός μας , και γινόταν...κι' ηταν τιμή μας και καμάρι μας , πρόσκοποι όντες , να ακολουθήσουμε η να σηκώσουμε τον επιτάφιο , πως αλλάξαμε έτσι , τι μας έκανε ν' αλλάξουμε...
Οι Λαμπριάτικες μέρες , ήταν σωστό..πανηγύρι , όλα τα παιδιά ξοδεύαμε ότι λεφτουδάκια είχαμε , κι ήταν πολύ-πολύ ..λίγα τότε , σε τρακατρούκες , ρουκέτες , δυναμιτάκια και κάτι μικρούλια διαολάκια , σαν το ..νύχι μας , που τα τρίβαμε με τη σόλα του παπουτσιού μας ,και κάνανε θόρυβο , μυρίζοντας ταυτόχρονα..απαίσια...και μας κυνηγάγανε κι' οι χωροφύλακες , αλλά που εμείς...
Εκείνος όμως που τις μέρες εκείνες έδινε πραγματικό ..ρεσιτάλ με τα βαρελότα , και ήταν ..εκτός συναγωνισμού , ήταν ο σχωρεμένος ο Γιώργος ο Αρβανίτης , που είχε το περόπτερο στη Βαθειά , δεν ξέρω από που τά 'παιρνε , αλλά πραγματικά έδινε...ρέστα , ήταν ο φόβος κι' ο τρόμος όλων , καθόσουν αμέριμνος στον πλάτανο και στα καλά καθούμενα γινόσουν...πύραυλος , αξέχαστες μέρες , όμορφες....στιγμές , που , δυστυχώς , δεν ξαναγυρνάνε...
Όλο το Μεγαλοβδόμαδο , η εκκλησιά μας ήταν γεμάτη , τίγκα , πατείς με πατώ σε , κι' ολο το προαύλιο γεμάτο , ειδικά στον Επιτάφιο και στην Ανάσταση , που όμως μόλις έλεγε ο παπάς το Χριστός Ανέστη , σε κλάσματα ..δευτερολέπτου η εκκλησία άδειαζε , και όλοι έτρεχαν γιά τη ..μαγειρίτσα , ελάχιστοι έμεναν μέχρι αργά , που σχόλαγε η λειτουργία , και φυσικά τρώγαν τη μαγειρίτσα ..κρύα , το ίδιο περίπου γινόταν και με τον Επιτάφιο , κατά την περιφορά , οι περισσότεροι όταν έφταναν κοντά στα σπίτια τους ...αποσύρονταν..διακριτικά με αποτέλεσμα στην επιστροφή η πομπή να ναι πολύ..αραιωμένη , έως..ελάχιστη...
Εκείνα τα χρόνια , απ' όσο θυμάμαι , είχαν και τα καφενεία...κεσάτια , στα χαρτιά φυσικά , γιατί ..κρεμάγανε το Βαλέ , τουτέστι χαρτιά..γιόκ...τώρα δεν ξέρω τι γίνεται...πάντως θυμάμαι χαρακτηριστικά , πως κάποιους χωριανούς μας , που δεν κυκλοφορούσαν σε μαγαζιά , ταβέρνες και καφενεία , τους βλέπαμε μόνο τις μέρες του Πάσχα , άιντε και τα..Χριστούγεννα ...καμιά φορά ..
Τι θέλω και τα θυμάμαι , φίλοι μου , αφού με μαραζώνουν , αλλά μπορείς να μη θυμάσαι ; Σβύνονται αυτά απ΄το νου ; όχι φυσικά...
Άντε καλή μας Ανάσταση , νάστε όλοι καλά και να περάσετε όμορφα ......Κ-
No comments:
Post a Comment