Παλιά..ασπρόμαυρη φωτογραφία από παλιές όμορφες εποχές που νοσταλγούμε , οι αλησμόνητοι αγαπημενοι μου γονείς , η αξέχαστη η θειά μου Βιολέττα , η αγαπημένη μου ξαδέρφη Κατίνα , που ζει , χρόνια τώρα στην Αμερική , κι' η αφεντιά μου , ένας πολύ... σκεφτικός ..δεκάχρονος , η φωτογραφία βγαλμένη στο πατρικό μας γύρω στο 1952-53...
Δεκαετία 1950 , ονειρεμένα σχολικά χρόνια , το Γυμνάσιό μας σε κάποια εκδρομή , με τους αγαπημένους , πραγματικά , καθηγητές μας , Παπανδρέου και Μόσχο , το μόνο που μπορώ να πω είναι... " Θεέ μου , σου κάνω χίλια τάματα - γύρνα με πίσω στα..παλιά..." Μεσ’σε συρτάρια σκονισμένα , ξεχασμένες ,
πολλές , ασπρόμαυρες , παλιές , φωτογραφίες ,
σαν τις ανθρώπινες ψυχές , φυλακισμένες ,
έχουν να πούνε , τις δικές τους ιστορίες .
Kομμάτια απ’ τη ζωή μας , διπλοσφαλισμένα ,
άθελα η θελημένα , μεσ’τα βάθη της ψυχής μας ,
κάποτε-πότε , λες , τα νοιώθουμε ...σαν ξένα ,
μ’αλλοίμονο , είναι τα ίδια τα θεμέλια της ζωής μας.
Κι’όταν , καμιά φορά , η μοναξιά , αφόρητα μας πνίγει ,
κι’ ο κόμπος , στο λαιμό μας , γίνετα σωστό...μαρτύριο,
τότε , το μυστικό πορτάκι της καρδιάς , ανοίγει ,
κι’όλα , ανασταίνονται ,βαθειά , στου νου το κοιμητήριο . - Κ.
Αθήνα 261206.
No comments:
Post a Comment