Η πανέμορφη Πενταγιού .Έφυγε , πάει , κι’ αυτό το καλοκαίρι….
Τις φεγγαρόφωτες τ΄Αυγούστου τις βραδιές , ίσως ποτέ να μην τις ξαναζήσω…
Μα ένα λουλούδι , θα κρατώ πάντα στο χέρι ,
Και τραγουδώντας της ελπίδας το σκοπό , μια ευχή θα κάνω , να ξαναγυρίσω .
Οι όμορφες στιγμές της μοναξιάς μου ,
Εκεί μακριά στου κουμαρόδασου , τη λαμπερή..σιγή , θα με προσμένουν ..
Κομμάτια της αιώνιας συντροφιάς μου ,
Καθώς το θρόισμα των φύλλων , τα τριζόνια θα τα κάνει ..να..σωπαίνουν…
Πλημμυρισμένο , της ψυχής μου το τεφτέρι ,
Απ’ τις δροσιάς της πρωινής ,τις λαμπερές , τις διάφανες ,τις διαμαντοσταγόνες..
Που πέφτουνε, σκορπίζονται , στο ταπεινό μου χέρι ,
Καθώς το βλέμμα , τρομαγμένο , διασχίζει , του δειλινού τις ξέθωρες εικόνες .
Έφυγε ..πάει , κι’ αυτό το καλοκαίρι…
Ώρες , στιγμές και μήνες σβήστηκαν , απ’ της καρδιάς μας , το κρυφό το καλεντάρι ,
Το μαρτυράει του πόθου το τρεμάμενο το χέρι ,
Καθώς απλώνεται δειλά , ικετευτικά , του φεγγαριού που βγαίνει , λίγο φως να πάρει…
Λιδορίκι 2/11/2007 Κ.-
No comments:
Post a Comment